Başlığı yazdıktan sonra bile üşendim yazıyı yazmaya. Üşengeç bi insanımdır, hakkımı yemiyim şimdi. Ama bu seferki üşengeçliği bile geçti aştı ulan. Mesela bu yazıyı yazmadan önce baya bi üşendim sonra tuvalete gittim ( sıkıysa üşen gitme ) sonra geri geldim ay ne biliyim işte düşünüp cümle kurmaya bile üşendim. O değil de benim sınavlarım başlıcak biliyo musunuz? Çok üşeniyorum çalışmaya. İstememek değil yani benimkisi, sadece üşengeçlik. Çok rahata alıştım, götüm kudurdu. Kendime gelmem lazım. Araba altta okula git gel. Ders çalışma. Yemek önüne gelsin. Yediğin önünde yemediğin arkanda. Battı bana heralde. Şu sınavlarada benim yerime çalışacak ya da girecek bi gönüllü yok mu yahu? Parası neyse vericem söz. Hatta hazır sınavlara girmişken devam etsin, diplomayı alsın. Hesabı çıkışta hallederiz. O değil de dişimde çok ağrıyo be. Bütün tatlı, şeker ve türevlerini yemekten komaya giricem. Midem bulandı falans artık.Ay çok üşendim daha fazla saçmalamadan kesicem yazıyı burda ama sosyal içerikli mesaj veriyim bari :
Vizeler yaklaşıyo gençler, tehlikenin farkında mısınız ?
