Exchange

Şimdiki okuduğum bölümün yerine aslında psikoloji okumak isterdim. Eğer geçmişe gidebilme gibi bi şansım olsaydı eşit ağırlık seçip psikoloji için kasardım.

Neden mi?

İnsanların görünenden farklı olan yönleri ilgimi çekiyor. Kısaca iç dünyaları. Sadece kendilerinin bildikleri ya da bildiği halde kendilerine bile itiraf edemekleri şeyler.. Ve bu insanları daha iyi tanımama yol açıyor. İnsanların gerçek yönlerini bilmeyi, tanımayı seviyorum. O yüzünün, gülümsemesinin, gözlerinin ardındaki benliklerini tanımak hoşuma gidiyor. Bilinmeyenleri bilmek. Çünkü herkesten kendime bir pay çıkarabiliyorum. Kendimi kıyaslayabiliyorum. Ve galiba yalnız hissetmiyorum bunu yaparken. En çok etkileyen yanı da bu sanırım. Bunları yaparkende sanırım kendimi de daha iyi tanıyorum. Kendimi tanımak için cesaret veriyor bu ya da kendime itiraf edebilmek için bi yöntem belki de. Ve insanları tanıdıkça da dünyayı keşfettiğimi düşünüyorum. Her insan keşfedilecek bir ada gibi aslında. Saklı, bulunmayı bekleyen.. O adaları keşfettikçe de kendimi daha iyi anlıyorum. Normal diyorum kendime hayal kurman, saçmalaman, her insanın seni anlamaması, farklı gözle bakması. Aynı duyguları paylaşabildiğim insanları seviyorum. Beni yormuyorlar. Kendimi anlatmama gerek kalmıyor. Bir kelime dahi etmeme gerek bırakmıyorlar. Kendimi tam anlatabildiğime hiç bir zaman inanmadığım için hep fazla konuşurdum. Bu sefer öyle yapmıcam. Çünkü biliyorum kelimelerle değil, duygularla tanıtabilirim kendimi, tanıyabilirim insanları.

Bu yüzden psikoloji okumak isterdim. Yapmaktan zevk aldığım bir meslek olurdu sanırım. Bu arada sabahtan beri Pinhani'den Yitirmeden dinliyorum. Sizde dinleyin. Seveceksiniz.