Düşünüyorum da insanlar ya kendilerine güvenmiyorlar, ya da ünvanları üzerinden kendilerini pazarlamayı çok seviyorlar. Sanki önemli olmak için büyük bir kıstas buymuş gibi! Sanki avukat olunca belediye başkanlığını daha iyi yapacakmış gibi! Sanki profiline mesleğini yazınca daha iyi doktor olacak, daha iyi mühendis olacakmış gibi! Hem de insanların gözüne soka soka, böbürlenerek, samimiyetsiz bir şekilde!
Sığ düşüncelerin üzerinde yaşam bulduğu, fason ve içi boş balon bir toplumuz. Milletvekillerimiz de, adı üstünde -milletin vekilleri- de bu ülkenin en büyük boy aynası. Duyuyorum ordan çıkışıyor vatandaşa "ben milletvekiliyim, nasıl benimle böyle konuşursun" diye... Duyuyorum "Cumhurbaşkanı gelmiş, hala sigara içiyor terbiyesizler" diye... Duyuyorum hep böyle bıdı bıdı boş, karın doyurmayan lafları. Düşünebiliyor musun, insanlar saygının bir üst makamdan geçtiğini sanıyorlar. Tekrar söylüyorum; makamdan, mevkiden ve paradan!
Hepimizin birer insan olduğu yok sayılıyor, unutuluyor. Bre adam, ben hamal olsam da bana saygı duyacaksın, ben doktor yahut mühendis ya da şoför olsam da! İnsana insan gözüyle bakmıyorsun ki seninle bildiğim dilden konuşayım. Başka bir şeysin sen, siz.
Sıradan insanlar olamıyoruz, yediremiyoruz kendimize. Aşağılık bir şeymiş gibi bu sanki! Gösterişin, bencilliğin, doyumsuzluğun nam saldığı bu güzelim topraklarda, biz hala neyi, kimden sakınıyor ya da kimle paylaşamıyoruz merak ediyorum.
Üstadın da dediği gibi; "Kötülüklerin büsbütün egemen olduğu namussuz bir çağ bu."
Artık biliyorum.
