Kutu Açılırsa

Geçenlerde içine bazı değerli şeyleri koyduğum kutumla görüşmem gerektiğini hissettirdi hayat. Bi anısı vardır her şeyin orda, onları hatırl...

Herneyse girmicem o kadar derine. Kes dedim kendime. İlk kullandığım cep telefonuna rasgeldim. Manevi değeri var, saklıyorum. Sonra bi açıyım dedim. Açtım ve neler görmedim ki. Kaç yıl öncesinin mesajları telefonun hafızasında duruyor. Bi garip oldum. Sonra benim değişik ruh hali içerisinde, lise dönemimde( yani hala ergeniz demek oluyo bu ) yazdığım bi kaç kendi sözümü buldum. Aslında bir sürü vardı ama sadece 3 tane kalmış. Birileri kurcalamış ya da kullanmış telefonu benim haberim olmadan, araştırmaya da çıkmak farz oldu.

Bulduklarımdan bazılarını paylaşasım geldi. Tamamiyle bana ait olup, kimse beğenmesede çocuklarım gibi severim.

• Ben seni düşlerimde değil, düşlerimi sende görüyorum.
• Satılmayı bekleyen boş bir ev gibi hep seni bekledim. Sen gelmeyince zamansız bir depreme yenildim.
• Gözlerinin derinliklerinde kaybolmak isterdim, gözlerin beni göremeyecek kadar sığ olmasaydı eğer.
  

Daha başka bulursam ya da hatırlarsam belki onlarıda paylaşırım. Çocukluk işte yazmışız bir şeyler. Ha bi de ne lan bu, failsin sen gibi şeylerle gelirseniz bahanem hazır. Avealı değilim ben, üstüme gelmeyin abi.

P.s: Sadece beni tanıyanlar böyle iğrenç bi esprinin geleceğini anlamıştır ve hazmedebilmiştir.Diğerleri için sori.